Gyuri Vergouw

Het is een groot plezier de top 50 samen te stellen en ook fijn te zien dat de artikelen zo enorm goed worden bezocht en gelezen. Deze keer komen wellicht weer mooie (en minder mooie) herinneringen naar boven met grote namen als Johan Neeskens, Hans van Breukelen en het boekje van Jan Reker, AZ’67 en Roda JC, Kostadinov en Stoichkov, Jan Molby (wie kent hem nog) en de Mickleover Lightning Blue Sox (de wie?). Zelfs een corrupte scheidsrechter ontbreekt niet. Lees verder en geniet…..of erger u!

De tweede stap is gezet, nu worden de nummers 40 tot en met 31 kort toegelicht. Met strafschoppen van onder meer Pele, George Best, David Beckham, Danny Blind, Edwin van der Sar (ja, hij!), Viktor Ikpeba en Arnold Mühren.

De teerling is geworpen, de keuze voor de eerste tien strafschoppen uit de top 50 allertijden is een feit. Bij de nummers 41-50 is vooral gekozen voor strafschoppen uit de bijzondere hoek, op technisch vlak of omdat het om bijzondere methoden of gebeurtenissen ging. Met de enige dame uit de top 50 wellicht als hoogtepunt, Brandi Chastain van de VS.

Zo aan het eind van het jaar is het de tijd voor de lijstjes. Strafschop blijft niet achter en heeft de 50 meest memorabele momenten op strafschopgebied eens op een rijtje gezet. Natuurlijk speelt Oranje een belangrijke rol in de afdeling ‘missers’, maar er zijn ook belangrijke strafschoppen gescoord door Nederlandse spelers. De strafschop van Cruijff ‘in drieen’ zal niet ontbreken, en ook beroemde missers van Seedorf, Dick Helling, de gebroeders de Boer, Cocu of Kluivert niet. Er wordt ook internationaal gekeken, en spelers als Panenka, Baggio, Baresi, de Engelsen en Martin Palermo (Martin wie?) komen zeker in de lijst voor. De strafschoppenserie finale Europacup 1: Barcelona -Steau Bucarest, anyone? Ook Afrikaans voetbal, jeugdvoetbal, penaltybokalen uit de jaren zeventig (Pablo Huth), ze worden allemaal meegenomen in deze top 50 penalty’s aller tijden lijst. Zelfs het vrouwenvoetbal ontbreekt niet.

Een terugkerend fenomeen in de internationale voetbalarena is het zogenaamde post WK syndroom. Hoewel er nog geen eenduidige definitie van het begrip bestaat, wordt het begrip toch met enige regelmaat na WK’s gebezigd. Het komt er in het kort neer dat spelers die succes hebben behaald op een WK voetbal voor landenteams, daarna geen deuk eer in een pakje boter kunnen schieten. Kortom, succesvolle landen als Italië, Frankrijk en Duitsland presteren in een periode volgend op een WK matig tot slecht met hun nationale elftallen. Zijn er meerdere indicaties mogelijk om te bepalen of het Post WK syndroom wel echt bestaat?

The Dutch and English have at least one thing in common: they are both lousy penalty takers. Since the introduction of penalty shootouts in the international football arena in 1970, both England and Holland created their own penalty traumas. England lost out in 5 out of 6 penalty shoot-outs, the Dutch in 4 out of 5. Famous bad penalty takers? For the Dutch, names like Seedorf, Frank and Ronald de Boer, Cocu, Kluivert, Stam and Bosvelt spring to the mind. The English could show an ever longer list, including names like David Beckham, Stuart Pearce, Gareth Southgate, Paul Ince, Chris Waddle, David Batty, Darius Vassell, Paul Lampard, Steven Gerrard and Jamie Carragher. But who are the best English penalty takers?