Op het moment dat ik dit schrijf speelt mijn zoon een oefen-wedstrijdje met de C-junioren. Om precies te zijn met de C1 van de plaatselijke voetbalclub. Als betrokken vader heb ik hem uiteraard, nog vóór dat hij op zijn fiets stapte, ook veel plezier gewenst en hem nog ‘even’ verteld dat hij lekker zijn best moet blijven doen en ‘er flink in moet kleunen’. Waarom ik deze zaterdag ‘een keertje oversla’ om te gaan kijken vertel ik later.
Onlangs publiceerde Jaap de Groot, sportjournalist in hart en nieren, zijn boek ‘Zuivere speeltijd, een leven met voetbal, muziek en historie’. Het boek bevat een vijftigtal korte verhalen uit het leven van De Groot. Zijn tientallen jaren journalistieke ervaring is op vlot leesbare wijze verwerkt in een breed scala aan verhalen, waarbij zowel politici als Mandela en Berlusconi als voetbalgrootheden als Pelé, Van Basten als natuurlijk Cruijff de revue passeren. Juist die mix maakt van Zuivere speeltijd een voetbalboek dat lezers bijna dwingt tot doorlezen.
De verhalen schilderen een beeld van een altijd actieve journalist die zijn vak breed neemt en er zelf een aansprekende invulling aan geeft. Niet zo maar een wedstrijd verslaan, ook een benefietwedstrijd regelen voor de slachtoffers van de cafébrand in Volendam. Niet alleen maar documentaires maken over voetballers, maar ook netwerken om in contact te komen met een grootheid als sportliefhebber Mandela of om toegang te krijgen tot het privéleven van Silvio Berlusconi.
Zo beschouwd is Zuivere speeltijd meer dan een voetbalboek. Het laat de ervaringen zien van een levenskunstenaar die op aansprekende wijze invulling geeft aan zijn werk. Zijn hobby werd werk, zijn werk werd hobby. Dat betekent nog niet dat alleen de leuke kant van het sport-journalistieke bestaan wordt behandeld, ook de minder leuke momenten komen aan bod. Zoals het verhaal van de door een zwaar auto-ongeluk getroffen Kristen Nygaard, maar ook de ziektes van Robbie de Wit en Aad Mansveld, het Heizel-drama en de benefietwedstrijd voor de Volendamse slachtoffers van de cafébrand.
Voor wie dat niet genoeg is, bieden de wedstrijden waar de verhalen omheen zijn gevlochten voldoende herkenning. Het geweldige Brazilië van begin jaren tachtig komt dan natuurlijk aan bod, maar ook de legendarische uitwedstrijd van PSV in en tegen Bastia in de finale van de UEFA Cup 1978, in een door een zondvloed onbespeelbaar veld.
Zuivere speeltijd biedt een mooi inzicht in het leven van een sportjournalist die zijn beroep op geheel eigen en unieke wijze invult. Aanbevolen voor liefhebbers van achtergrondinformatie bij grote wedstrijden, het leven van voetballers en sportjournalisten, netwerkers én voor levensgenieters.
Vanuit diverse hoeken ben ik benaderd om toch in hemelsnaam aandacht te schenken aan de strafschop die Clarence Seedorf onlangs nam…en miste. Aanvoerder Seedorf mist in de 78ste minuut een strafschop voor Botafogo, de Braziliaanse club waar hij inmiddels actief voor is. Grote vraag van de mailers is….wat gaat er nu mis???? Kijk eerst eens naar de beelden:
Het Duitse voetbal en de laatste minuut
‘Dit moet je gezien hebben om erbij te zijn’. Nee, dit is geen qoute van Johan Cruyff, maar van de reporter van het AD. Laten we het er maar op houden dat het enthousiasme geen grenzen kende na het bloedstollende einde van de wedstrijd Borussia Dortmund – Malaga CF. In de laatste minuten werd een 1-2 achterstand door de Duitsers omgebogen in een 3-2 winst.
Wie meer wil weten over de mythe van het Duitse voetbal en de laatste minuut, kan hierover meer lezen in de onderstaande vier bijdragen, afkomstig van het tweede deel van mijn drieluik over strafschoppen, Duits voetbal, en last but not least, wereldkampioen worden. Dit laatste boek is overigens nog steeds verkrijgbaar: Oranje wereldkampioen, managementlessen om te winnen. De links naar de vier artikelen over de laatste minuut van de Duitsers kunt u terugvinden door door te klikken:
Het waren wederom ontluisterende minuten tijdens Studio Voetbal gisteravond. Jan Mulder probeerde nog wat olie op het vuur te gooien door de strafschoppen van Ajax tegen Steau aan te kaarten. De reactie van oud-bondscoach Van Marwijk sprak daarna boekdelen, ook hij heeft de afgelopen twintig jaar niets bijgeleerd. ‘Dat kan ik je niet uitleggen’ aldus de coach op de vraag waarom trainers nog steeds vinden dat een strafschoppenserie nog steeds een loterij is. Of deze dan, ‘Ajax heeft die ronde niet verloren door die strafschoppen’, het gaat veel meer om mentaliteit (strafschoppen hebben daar mijns inziens ALLES mee te maken) en natuurlijk gaat er van alles door je hoofd als je een strafschop moet nemen. Gelukkig voor die Steau spelers dat er bij hen dan blijkbaar zaagsel zit, want bij hen gaat er natuurlijk niets door het hoofd! Daarom schieten ze 4 op 4 raak, natuurlijk, hoe kan ik zo dom zijn! Waarom wordt het volk en de voetballiefhebber zulke onzin voorgeschoteld? Ik zal het allemaal nog een keer uitleggen!
Ik heb het keer op keer herhaald. Ik heb continu gezegd wat ze wel en wat ze niet moesten doen. Ik heb ze boekjes toegestuurd en nooit wat terug gehoord, behalve als ze op tv knorrig herhalen dat ze het zelf allemaal zo goed weten. Ik heb grote en invloedrijke fans boekjes gegeven en ze verteld hoe het zat bij Ajax. Maar ja, Ajax en de strafschop, dat wordt dus nooit wat. Want ze willen niet luisteren en wie niet luisteren wil, die moet….hetzelfde geldt overigens voor de KNVB.
Weet u wat namelijk zo leuk is? Ik mag dan in Nederland de bijnaam Professor Penalty dragen, in Duitsland is in 2010 een zekere Doktor Elfmeter opgestaan, een onderzoeker met wie ik in contact heb gestaan en wiens werk ik ken. Prachtig promotieonderzoek! Zijn onderzoek uit 2012 naar strafschoppen en stress et cetera gaat technisch verder dan mijn boek van 12 jaar eerder, dat mag ook wel natuurlijk voor een proefschrift en gezien de tijdsspanne, maar de conclusies zijn niet veel anders. Er valt op te trainen en dat doe je zo. Maar goed, Dr. Elfmeter wordt in Duitsland op handen gedragen en wint zelfs van de DFB (Deutsche Fussball Bund) de 1e wetenschappelijke prijs in 2012 en ontvangt 30.000 Euro! En dat in een land dat wereldwijd bekend staat als beste strafschopnatie. En ik en de KNVB? Ik heb zo’n beetje alle bondscoaches sinds 2000 mijn boek (gratis natuurlijk) gestuurd, en de laatste jaren zelfs directieleden. Altijd met een briefje. Ik heb nooit 1 (een) reactie gekregen. Ze zullen het er wel moeilijk mee hebben, waarom weet ik niet, erg Koninklijk vind ik het niet. Maar ach, we weten in ieder geval waardoor we uitgeschakeld zullen worden tijdens het WK in 2014, want bondscoach Van Gaal vindt alles trainbaar, behalve de strafschop. En ik bevind mij met twee overige criticasters van de KNVB die er nooit binnenkwamen, een zekere JC en Wiel Coerver, wel in excellent gezelschap!;-)
Kortom, het verlies van Ajax vanavond was sneu, maar niet onverdiend. Coach De Boer behoort denk ik ook tot de school die niet op de juiste wijze traint op strafschoppen. Hij heeft er zelf namelijk ook weleens gemist en toen gezegd dat er niet op te trainen valt, en daar kan je dan moeilijk op terugkomen. Ajax, het is onmogelijk altijd met strafschoppen te verliezen en het kost jullie keer op keer miljoenen. Het is Ajax onwaardig om daar zo mee om te gaan. want de eerste misser was op zijn minst amateuristisch…en die tweede….ook. Die leek een beetje op die van Jaap Stam uit 2000 tegen Italië. En wie is inmiddels aan de trainingsstaf van Ajax voor de verdedigers toegevoegd? Jaap Stam, die mij ooit letterlijk toevoegde ‘niet in dezelfde show te zijn verschenen als hij had geweten dat ik er ook in zat!’ Het zit diep, maar ja, kritiek en voetballers…..
Ik blijf doorgaan, heb inmiddels zeven of acht bondscoaches overleefd en blijf verbijsterd over zo weinig zelfreflectie. Interessante materie voor een proefschrift!
De laatste tijd weinig postings op de strafschop.nl, geheel tegen mijn gewoonten in. Na 12 jaar was het tijd voor een rustpauze en laten we eerlijk zijn, trainers en spelers brabbelen na elke wedstrijd hetzelfde mantra uit en veel interessants hebben ze niet te melden. Daar om is het des te leuk dat ik nu blij verrast ben met enkele uitspraken van Ajax trainer Frank de Boer. Ik ben kritisch op (vooral) trainers, omdat het vak bij velen al 40 jaar stil lijkt te staan en hun hopeloze strategieën en slappe uitvluchten na afloop inmiddels pijn aan in ieder geval mijn ogen en oren doen.
Het is u wellicht ontgaan, maar gisteren is een grote kanshebber op de titel ‘Wedstrijd van de eeuw’ gespeeld. De 21e wel te verstaan. En nee, het is niet Roemenië – Nederland, al gebeurde daar zeker in de eerste helft genoeg. Nee, ik heb het over de WK kwalificatiewedstrijd Duitsland – Zweden, dat een ongekend wedstrijdverloop kende. De Duitsers verspelen, nog wel thuisspelend, een 4-0 leiding binnen 30 minuten en spelen uiteindelijk nog bijna gelukkig 4-4 tegen de ontketende Zweden. (Zie beelden)
OK. Ze winnen. Borussia Dortmund verslaat Ajax thuis met 1-0. Maar mist ook nog een strafschop, die door vaste verdediger van Die Mannschaft Mats Hummels op werkelijk dramatische wijze wordt ingeschoten. Zo’n slechte hebben we in de afgelopen jaren niet gezien. De hele lichaamstaal wijst naar de rechterhoek, links van keeper Vermeer. Er is sprake van een te korte aanloop en Een slap, slecht gericht schot. Een wanprestatie. Dat Vermeer deze bal stopt is niet meer dan terecht. Eindelijk een keeper van Ajax die niet al voortijdig ligt te spartelen in een hoek voor de bal is ingeschoten. Maar wat een belabberde penalty van Hummels. En dat voor een Duitser! Wat te denken van trainer Klopp, zou die er op laten trainen? Natuurlijk niet, anders neem je een penalty niet zo. Een schande voor het professionele voetbal.
De wedstrijd zelf dan. Ach, een gelijkspel had er ook ingezeten. Het was weinig verheffend allemaal. Beste man van het veld? Opmerkelijk genoeg Ryan Babel.
N.B. achteraf lees ik dat keeper Vermeer toch heeft gegokt bij de penalty van Hummels. Kortom, meer geluk dan wijsheid weer dus. Ajax kan onvoorstelbaar veel leren van het trainen op strafschoppen. Het levert ook enorm veel op, zowel qua resultaten als qua geld. Men doet het niet. later meer over dit fenomeen van weerstand tegen verandering onkunde en arrogantie.
Parrallel met management, organisatie, talent en team.
Nu het doek over Euro 2012 is gevallen zijn er lessen te trekken voor Oranje uit krijgs- en bedrijfskunde en door toetsing aan het beeldmateriaal van de overige gespeelde partijen.
Bij het commentaar zijn wij uitgegaan van het door Oranje zelf voorop gestelde doel t.w. de hoofdprijs.
