Heeft u de geweldige ontknoping van Chelsea-Barcelona gezien? Wat kan voetbal heerlijk en oneerlijk zijn, want toegegeven, Chelsea had dankzij Guus Hiddink een fantastisch strijdplan. Messi hebben we nauwelijks gezien en de kansen waren voor de mannen uit Londen. Maar wat een gezeur over de twee niet gegeven penalty's. Weleens gehoord van aangeschoten hands?
Nee, het is gedrag van spelers en trainer van Chelsea sloeg nergens op. Benadeelt? Hoezo? Werd niet eerder in de wedstrijd een Barcelona speler uit het veld gestuurd na een nauwelijks zichtbare overtreding? En zijn we de eerste wedstrijd vergeten, waarbij Barcelona nogal wat werd onthouden, zoals strafschoppen en rode kaarten voor spelers van Chelsea?
De roep om scheidsrechters uit toplanden klinkt van een topcoach uit een klein land dan ook onlogisch. Kan een topscheidsrechter alleen komen uit een top-land? Dan kan een topspeler en top-coach dat genetisch gezien zeker toch ook?
En neem de strafschopkwestie. Over de laatste discutabele beslissing van de scheidsrechter kan ik kort zijn. De speler van Barcelona was al half gedraaid en maakte geen slaande beweging met zijn handen. Aangeschoten hands.
Dat leek bij de eerste handsbal niet zo te zijn, maar wie de beweging van de Barcelona speler ziet, kan niet anders dan constateren dat deze in een vloeiende beweging naar de bal glijdt en eerder verrast wordt door de bal dan dat hij een beweging er naar maakt. Ook hier, hoe lastig ook te bewijzen, naar mijn mening aangeschoten hands. De speler kon zijn hand niet uit de beweging 'wegtrekken', en kreeg hem dus onbedoeld tegen zijn hand.
Dat je voor beide gevallen een strafschop kan geven is duidelijk, maar ik sta in deze zaak achter de scheidsrechter, die eerder een compliment verdient dan met de dood te worden bedreigd.
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Gedrag en uitlatingen van de Chelsea spelers en begeleiding zijn uiteraard niet goed te praten vanuit hun voorbeeldfunctie, maar wel te verklaren uit teleurstelling en emotie. Meteen na afloop van een wedstrijd is het formuleren van argumenten uit gevoel van "oneerlijkheid" al helemaal een slecht tijdstip.
Toch verbaast het mij hoevaak oneerlijk- of onbillikheid een rol speelt bij uitslagen of toepassing van de spelregels van het voetbal. Hoevaak wordt er op radio, tv of in de huiskamer niet over gesproken dat één van beide ploegen die nota bene niet gewonnen heeft, de overwinning wel had "verdiend". Hoevaak komt het niet voor dat het team dat gedurende twee keer 45 minuten de minste fouten maakt, evengoed verliest. En dan spreek ik al helemaal niet over de schoonheid van acties, waar al helemaal geen punten mee zijn te verdienen.
Mijn conclusie is dan ook dat de spelregels van voetbal van geen kant kloppen, tenminste ten opzichte van wat spelers, toeschouwers en al zeker commentatoren ervan verwachten. Het is dan ook onbegrijpelijk dat iedereen, waaronder ikzelf, toch naar het "spelletje" blijven kijken. Komt dit uit dezelfde frustratie, die vergelijkbaar is met de drang van een gokker om het opnieuw op te nemen tegen het lot? Het is werkelijk onbegrijpelijk als je er eens goed over na denkt.
Op straat worden er tenminste nog "punten verdiend" met panna's en zoals wij vroeger op trapveldjes deden telde een doelpunt met het hoofd gescoord voor twee. Het zal dan ook een ware revolutie te weeg brengen.
Laten we eens kijken waarop de mening dat een ploeg "verdiende te winnen" is gebaseerd en daar punten aan verbinden. Aantal keren overspelen en de minuten dat de bal achtereen in de ploeg is. Aantal 1-2-tjes op de helft van de tegenstander. Aantal minuten balbezit. Aantal keren dat de achterlijn wordt gehaald en de bal in het zestienmeter-gebied wordt geschoten. Aantal keren dat een ploeg met de bal in de zestienmeter weet door te dringen. Aantal hoekschoppen. Pass over meer dan 40 meter die in de ploeg gehouden wordt. Aantal schoten op doel (schotklok?). Aantal onbestrafte overtredingen waauit een team een vrije trap mag nemen (5e keer een penalty?). Wie bedenkt er nog een paar?
Als dit de argumenten zijn waarom een team het verdient te winnen, dan zouden daar ook punten verdiend mee moeten kunnen worden. Zolang dit niet zo is, moet dit ten behoeve van een overwinning niet eens nagestreefd worden. Om te winnen zijn de spelregels gebaseerd op de bal in het net. Terwijl we deze beperking eigenlijk met z'n allen niet willen. Klopt dus niet.
De samenstelling van een team voor een WK-toernooi wordt in geen enkel land gebaseerd op de spelregels -en nog minder de regel van de penalty-serie- om de titel te winnen, maar op het kunnen spelen van combinaties en creëren van kansen. Da's dom! Het creëren van kansen levert weer geen enkele overwinning op.
Ga je wel uit van de spelregels en het knock-out reglement van een toernooi, dan levert dit de volgende paradigma op.
Selecteer een klein aantal spelers (twee of drie) die zeer bedreven zijn om de bal in het doel te schieten en zo veel trainen op het balletje "vasthouden", dat elke tegenstander ze uiteindelijk onderuit zal schoppen. Deze spitsen oefenen verder uitsluitend op het nemen van vrije trappen. Daarnaast is het van enorm belang dat er een erg goede keeper opgesteld staat, neem er twee van mee. De overige spelers worden louter geselecteerd op hun imposante uiterlijk en hoeven niets anders te kunnen dan in de weg staan bij de tegenstander, de bal af te pakken en heel hard weg te trappen. Met de kans dat die vlak voor één van de twee opgestelde spitsen valt. Het enige dat vervolgens in het trainingskamp wordt geoefend is het nemen van -ja daar is 'ie- de penalty. Hiermee worden ook de keepers in de ploeg specialisten. Met een beetje mazzel wint de zojuist geschetste ploeg, waarvan het voetbal niet om aan te zien is, minstens één groepswedstrijd met 1-0 en verder gelijkspel, waardoor je een ronde verder komt. In de knock-outrondes zullen dezelfde uitslagen de eindstand bepalen of het vaakst door deze ploeg een penalty in het doel gejaagd. Slotsom: Wereldkampioen.
Terugkomend op de "aangeschoten handsbal". Een ongekende nuancering van een spelregel. Als dit serieus genomen moet worden, zullen verdedigers bovendien op dikke armen en lichamen dienen te worden geselecteerd. Het was wellicht geen opzet van de Barcelona-verdediger, maar wat was er gebeurd als die arm de bal niet had tegengehouden? Doelpunt?
Dan kan ik alleen maar zeggen dat verdedigers -om het zuiver te houden- geoefend moeten worden in het terugtrekken van hun armen. Zijn ze te laat en wordt de bal geraakt, dan is het hands. Per ongeluk terugspelen van de bal met de voet naar de keeper is ook zo'n regel die je kunt nuanceren tot je een ons weegt.
Jeroen de Lange,
volleybaltrainer en liefhebber van voetbal