Strafschoppen in Uruguay, daar gaan we weer...

Er is veel geleerd tijdens de oefentrip van Oranje in Zuid-Amerika. Dat klinkt goed. We gaan met vertrouwen de toekomst, er is bij tijd en wijle aardig gevoetbald en spelers als Strootman en Krul hebben bewezen op hoog niveau mee te kunnen. Allemaal leuk en aardig, maar wat trainers en spelers nog steeds niet geleerd hebben is het nemen van strafschoppen. Van Persie en Elia faalden hopeloos vanaf 11 meter. Leren we het dan nooit?Al ruim 11 jaar houd ik mij bezig met een van de grootste Nederlandse trauma's: de strafschop. We kunnen het niet. Of misschien moet ik zeggen, we willen het gewoon niet kunnen. Terwijl het toch zo makkelijk is.

Mijn inspiratie voor 'De strafschop' (2000/2003) en deze site kent een lange voorgeschiedenis. De misser van Ajacied Dick Helling in 1975 tegen Levski Spartak Sofia, die zorg droeg voor een vroege uitschakeling in Europa van Ajax was een eerste moment van verwondering. Maar een met Uruguay-Nederland vergelijkbare wedstrijd vormde eigenlijk het eerste moment waarop ik diepgaande interesse in de strafschop kreeg. De wedstrijd Argentinië-Nederland was in 1979 zowel een revanche voor de verloren WK finale van 1978 als een jubileumwedstrijd ter ere van het 75 jarig bestaan van de FIFA. De wedstrijd moet worden beslist door strafschoppen. Waar spelers als Neeskens (niet door het midden!) en Maradona (zijn eerste interland voor Argentinië) raak schieten, missen voor Oranje Rene van der Kerkhof, Jan Peters (Feyenoord) en Jan Peters (AZ). Ach, het was ook niet zo belangrijk die wedstrijd te winnen. Toch? Nadien heet Oranje nog vele malen verloren na strafschoppen, hetgeen immer werd afgedaan als "het is maar een loterij' en "op strafschoppen kan je niet trainen" of '2e worden is voor ons kleine kikkerlandje toch ook heel mooi".

De laatste jaren leek het beter te gaan. Voor de WK finale van 2010 werd de technische staf toch wat nerveus. Op het laatste moment is nog informatie gehaald bij een hoogleraar aan de Universiteit van Londen, die  van alle Spaanse spelers het strafschopprofiel kende. Maar dit blijkt uiteindelijk slechts een klein lichtpuntje te zijn in een verder volledige duisternis. We nemen de strafschop nog steeds niet serieus, zo bleek gisteren maar weer eens.

Bondscoach Van Marwijk, die verder overigens prima werk levert,  draagt Philip Cocu, toch niet de speler waarvan je het vermoeden hebt dat hij veel verstand van penalty's heeft. Maar goed, hij heeft wat missers op zijn naam, dus wellicht heeft hij ervan geleerd.

Niet dus. Voor Nederland scoren weliswaar Stijn Schaars (een prachtige 10!) en John Heitinga (een 10, maar eigenlijk nog beter!) en Luuk de Jong (zesje), maar Van Persie en Elia missen. Van Persie komt met zijn lichaam onder de bal hangt naar achteren en logischerwijs gaat de bal dan over de lat. Technisch gezien een hulpeloze strafschop, maar in ieder geval nog een poging hoog en hard in te schieten. De strafschop van Elia is helemaal een drama. Laag en dwars door het midden, een technisch drama en tevens heel dom. Er staat daar namelijk een keeper, hetgeen blijkbaar even is vergeten door Elia. Van Persie krijgt nog een 3 voor de moeite, maar Elia een absolute 0. U en ik nemen echt een betere pingel na 10 seconden uitleg of 3 pagina's lezen in 'De Strafschop'. Waarom erkend strafschopnemer Kuyt in de laatste minuut voor Elia gewisseld werd? Het zal wel altijd een raadsel blijven.

Doelman Krul keepte daarentegen prima, ook tijdens de strafschoppenserie zat hij er steeds dicht bij. Zou het kunnen dat hij, doordat hij op jonge leeftijd al naar Engeland is vertrokken, niet is besmet met het Nederlandse virus? En dat er daar wel bij de topclubs professioneel wordt getraind op de penalty?

Als op deze wijze strafschoppen worden genomen tijdens Euro 2012, dan hoeft u geen geld op Oranje te zetten.

Er is een schrale troost. Er werd na afloop niet door spelers gezegd dat strafschoppenseries loterijen zijn. Het veel creatievere 'we hadden voor de trofee toch geen plaats in het vliegtuig' beschouw ik als een vrolijkere versie van de vele oude uitvluchten, eentje die ik met plezier aan het grote oeuvre van spelers en trainers toevoeg.

Gelukkig haal ik weer veel energie uit het falen van trainers en spelers. De Strafschop gaat door, minimaal tot het WK 2014! Spelers en trainers kunnen hun borst nat maken.

[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=fey2aFbINLQ&feature=related]

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Niels van der Stappen
Lid sinds 2020
Zoals Gyuri zijn stokpaardje heeft, heb ik de mijne.
Zou het niet gewoon zo zijn, dat Elia en Van Persie overschatte voetballers zijn, die er op de belangrijke momenten niet staan?
Met name de (zelf-)overschatting van Van Persie is een garantie voor het voortdurende falen, dat we nu al enkele jaren in het Nederlands elftal zien.
Elia wil ik voorlopig nog wel wat voordeel van de twijfel geven.
William Vananderoye
Niet treuren, Oranje. Onze Rode Duivels (die nochtans geen historisch strafschoptrauma met zich mee sleuren) slaagden erin om te domineren in de cruciale thuismatch tegen Turkije, maar konden hun doelkansen onvoldoende verzilveren. Tot, bij gelijke stand en even voor het eindsignaal, een van onze grootste talenten, Witsel, met veel bravoure naar de penaltystip mocht marcheren. Hij knalde het leder meters boven de doellat de hemel in en het bleef 1-1. Gevolg: België behoudt nog slechts een mathematische waterkans om zich (indirect) voor het EK te plaatsen. Maar geen paniek: wij zullen binnenkort Duitsland eens voetballes geven. Hopelijk houden ze Witsel dan van de penaltystip weg. Ook even dit vermelden: ons Belgische voetbalelftal is (samen met paar wielrenners en enkele tennissers) nog zowat het enige bindmiddel tussen beide landsdelen. Op ons altijd even komische koningshuis na dan. Moet er niet aan denken dat die Mannschaft (tegen alle nationale verwachtingen in) ons toch nog punten zouden afpakken.