Rubriek: Gastcolumns

Als fan van mijn voetballende zoon ben ik, in de loop der jaren, inmiddels onbewust een soort van ervaringsdeskundige geworden op het gebied van het reilen en zeilen binnen het amateurvoetbal.

Na een paar honderd wedstrijden en trainingen te hebben gezien, honderden mailtjes, en nog veel meer site bezoeken, tientallen gesprekken met ouders en andere betrokkenen hebben mij uiteindelijk terecht deze titel bezorgd.  ‘Ervaringsdeskundige?’.
Ja, want ondanks dat ik mij ieder jaar weer voorneem om mij niet te storen aan (rand)zaken die met een simpele standaardmail of een artikel op de website van de club kunnen worden opgelost, of zelfs al veel eerder hadden moeten worden voorkomen betrap ik mij erop dat deze manier van ‘vrijblijvend vrijwilligerswerk’ niet mijn voorkeur geniet. Zo, die is er weer uit. Diverse malen, zeg maar gerust wekelijks, heb ik mij verbaasd dat het toch niet zo moeilijk hoef te zijn om met behulp van een simpel mailtje of een voorlichtingsuurtje zaken helder te communiceren. Al is het maar om iedereen die bij een amateurvoetbalteam betrokken is tijdig te informeren zodat je weet waar je aan toe bent en wat er van je wordt verwacht. Wie ik met ‘je’ bedoel lijkt mij vrij duidelijk, maar in ieder geval alle spelers, staf, ouders / verzorgers en dus ook ondergetekende.

De meeste amateurvoetbalclubs (mooi woord voor scrabble) hebben inmiddels een aantal competitie- en of bekerwedstrijden gespeeld. Er is dus weer van alles te beleven bij de plaatselijke FC’s en VV’s. De vrijwilligers draaien weer bij ‘hun cluppie’ volop uren en daar waar mogelijk wordt een tandje bij geschakeld om (alsnog) de beloftes en verwachtingen vanuit de club (weer) te kunnen waarmaken.
En wat het laatste betreft die zijn er ongetwijfeld gemaakt dus het worden weer spannende tijden, zowel op sportief maar ook op communicatief gebied. Gaat het eerste bijvoorbeeld dit keer nu eindelijk de lang gekoesterde titel halen of zijn die doelstellingen al weer bijgesteld?
Hoeveel mailtjes over de gewijzigde teamindelingen (Ja, nog steeds allerlei verschuivingen met spelers), de trainingen, de wedstrijden en over verzamel en vertrektijden (nee, die zijn niet hetzelfde!!) zullen er de komende periode nog in mijn inbox terecht komen? Het wordt misschien wel tijd om deze als spam te gaan markeren.

Aan de andere kant heeft zoiets ook wel weer zijn charme, dat hoort misschien ook wel bij het amateurvoetbal en op de manier hoe sommige hier zo overdreven interessant mee omgaan. Ik lees iedere week en zie ieder weekend de gekste dingen gebeuren. Inmiddels 7 verschillende trainers voor de groep gehad. Dat is onbegrijpelijk, maar toch ook wel genieten zolang je verwachtingen maar niet te hoog zijn! Maar ja, ‘kritiek’ en vrijwilligers…..
Wordt ongetwijfeld weer vervolgd.

Auteur: Chris de Graaff

Ik refereer nog even terug aan mijn eerdere bevindingen aangaande het reilen en zeilen rondom een amateurvoetbalteam, in dit geval de C-selectie ergens onder de rook van Rotterdam. Eigenlijk zou ik moeten schrijven teams, want de jongens zijn reeds diverse malen aan alle kanten gewogen, bekeken en beoordeeld. In hoeverre dit achter de schermen is overgedaan is niet bekend, maar gesuggereerd wordt in ieder geval dat zowel de voorlopige als straks de definitieve beoordeling voldoende houvast zou moeten bieden voor een ‘final besluit’. Ja, u leest het goed er is nog geen besluit genomen en er is weer een weekje bedenktijd conform het clubbeleid aan vast geplakt.

Op het moment dat ik dit schrijf speelt mijn zoon een oefen-wedstrijdje met de C-junioren. Om precies te zijn met de C1 van de plaatselijke voetbalclub. Als betrokken vader heb ik hem uiteraard, nog vóór dat hij op zijn fiets stapte, ook veel plezier gewenst en hem nog ‘even’ verteld dat hij lekker zijn best moet blijven doen en ‘er flink in moet kleunen’. Waarom ik deze zaterdag ‘een keertje oversla’ om te gaan kijken vertel ik later.

Parrallel met management, organisatie, talent en team.

Nu het doek over Euro 2012 is gevallen zijn er lessen te trekken voor Oranje uit krijgs- en bedrijfskunde en door toetsing aan het beeldmateriaal van de overige gespeelde partijen.
Bij het commentaar zijn wij uitgegaan van het door Oranje zelf voorop gestelde doel t.w. de hoofdprijs.

Al meer dan een half jaar schrijven de kranten vrijwel wekelijks over Ajax en Johan Cruijff. Wij lezers mogen vanaf de zijlijn meegenieten van de AJAX-JC-SOAP. Want dat is het onderhand.

De afgelopen jaren zijn er vele conflicten geweest tussen spelers onderling maar ook tussen trainers en spelers die werden verweten door een generatiekloof. Inhoudelijk is hier zelden of nooit op ingegaan!

(Dit is het laatste deel van de trilogie van Cris Zomerdijk over voetbal in Suriname.)

Terug naar de wedstrijd. De energieke opening leidt ertoe dat het al binnen vijf minuten 1-0 staat voor Mongotapoe. Helaas staat het tien minuten later al weer gelijk. Vlak voor rust krijgt Sirano Amoeferie zijn 2e (onnodige) gele kaart en moet Mongotapoe de hele tweede helft met 10 man verder. Veel overtredingen zijn het gevolg van onnauwkeurige passes (de bekende ziekenhuisbal) of miscommunicatie.

De Surinaamse vlag

Lees onderstaand het tweede deel van het verslag van Cris Zomerdijk van zijn ervaringen in Suriname. Het eerste deel kunt u lezen door HIER door te klikken.

De Surinaamse vlag

Op 17 april vertrekt om 23.15 uur mijn ruim twaalf uur vertraagde vlucht van Surinam Airways naar Paramaribo. Na een hartelijk ontvangst door de crew raak ik al snel aan de praat met mijn buurman, de uiterst vriendelijke ‘Mart Smeets’ van Suriname. Quaraisy Nagessersing is zijn naam; bekend sportjournalist en directeur van QN Sport & Television. De zender die Suriname ‘more insight’ geeft in het voetbalspelletje, zo lees ik op zijn visitekaartje. Na enkele uitwisselingen over ons werk- en privé-leven, ik verzorg een vierdaagse cursus scenarioplanning en hij vliegt weer terug na bezoek aan zijn ouders in Nederland, gaat ons gesprek al snel over op het voetbal.

Succesvolle topsporters zijn veelgevraagd sprekers om vastgelopen managers uit het bedrijfsleven te inspireren en moed in te praten. Topsportprincipes vinden op deze manier steeds meer ingang tot het bedrijfsleven. Gek genoeg blijkt uit onderzoek van Randstad dat veel topsporters door bedrijven niet direct met open armen worden ontvangen. Slechts tien procent van de Nederlandse organisaties heeft een topsporter in dienst. Dit terwijl meer dan 90% van de ondervraagde topsporters zijn competenties als toegevoegde waarde ziet voor het functioneren als manager in een bedrijf. Een gemiste kans! We leggen de kwaliteiten van een topsporter langs de ´zeven eigenschappen van effectief leiderschap’ uit de bestseller van Stephen Covey om dit aan te tonen.