Tag: Analyse

Het was huilen met de pet op tegen IJsland. Om toch nog een glimlach op het gezicht te toveren van de voetbal liefhebbers bijgaand een tekst uit mijn boek ‘Bondscoach’, dat mei 2014 bij Voetbal International is verschenen.

Praten als een bondscoach: Interview na verlies

Journalist: ‘ Dank u dat u tijd voor ons heeft willen maken zo kort na de wedstrijd. we hebben een teleurstellende wedstrijd gezien, waarin Oranje helaas kopje onder ging. Wat is hierop uw eerste reactie?’

Bondscoach: ‘Ik denk dat jij een andere wedstrijd hebt gezien dan ik.’

Journalist:’ Maar we hebben toch met 4-1 verloren’?

Bondscoach: ‘ Dat is scorebordjournalistiek. We wilden in de eerste helft zo lang mogelijk de 0 houden en totdat Portugal met veel geluk op 1-0 kwam lukte dat ook heel goed. Het is natuurlijk ook een luizenploeg, één kans één doelpunt. Wij hadden veel meer balbezit en waren dominant, maar de goal wilde niet vallen en dan weet je, het doelpunt valt aan de andere kant. Dan speel je plots natuurlijk een heel andere wedstrijd. De organisatie viel achterin weg en dan weet je dat een speler als Ronaldo daar handig op in speelt. Hij valt heel handig in dat duel met Bruno en als Stefan dat dan niet opvangt, dan valt er natuurlijk achterin een gat dat je niet meer kunt belopen.

De 2-0 van Portugal was ook een typisch spitsengoaltje, ik heb de jongens daar nog zo voor gewaarschuwd, kappen, draaien, schieten, maar je kan het honderd keer herhalen, ze moeten natuurlijk wel scherp aan de wedstrijd beginnen. Na de 4-0 vond ik ons ook heel goed terugkomen en de 4-1 van Van Persie is daar een mooi voorbeeld van, klasse. Ik denk dat de uitslag geen goede weerspiegeling van de verhoudingen is geweest, als je hier met 2-1 wint zal niemand mogen klagen, maar dat is voetbal. Ik denk overigens dat die 3-0 en 4-0 buitenspel waren, maar ik denk dat de scheids vergeten was zijn contactlenzen in te zetten, al zeg ik dit dat het daaraan heeft gelegen. Je mg alleen op dit niveau natuurlijk wel verwachten dat je geen scheids uit een land krijgt waar je de naam niet eens van kan uitspreken. Alleen zijn schoonmoeder weet waarschijnlijk dat hij hier vanavond heeft gefloten en die wedstrijdmedaille gaat waarschijnlijk mee zijn graf in, maar wij zijn er klaar mee.

Deze wedstrijd moeten we snel vergeten want over drie dagen wacht Argentinië, Ik weet dat die het in hun broek doen als ze horen dat ze nu tegen Oranje moeten, want hoewel ze vandaag België met 3-0 hebben verslagen vond ik e niet goed spelen. Er is daar gelukkig nog veel respect voor oud-spelers, kom daar eens om in Nederland. Als je daar een bal de tribune inschiet krijg je een staande ovatie, We kijken nu weer vooruit, want je weet dat het over drie dagen weer helemaal anders kan zijn lopen. Het blijft voetbal hè.’

Bondscoach! coaching handboek voor 16 miljoen Nederlanders

Uit: Bondscoach, coaching handboek voor 16 miljoen Nederlanders.

Je moet het maar kunnen en durven, een strafschop in de laatste minuut die ook nog eens beslissend is. Huntelaar deed het gisteren. Een prima strafschop, met prima aanloop en dito schot. tegen het netje aan. Goed. maar toen hij de bal nam, had ik grote twijfels. Is dit de man die de strafschop wel moet nemen, in de Bundesliga is zijn score belabberd (7 raak, 5 mis) en de laatste twee strafschoppen heeft hij gemist. Ik was hier op deze site zelfs kwaad over! Lees dat artikel nog maar eens na.

Maar misschien hebben juist die slechte strafschoppen hem bewust gemaakt van hoe het echt moet. na afloop van de wedstrijd tegen Mexico zei Huntelaar dat hij eigenlijk door het midden had willen schieten, maar uiteindelijk toch besloot voor de zekerheid en de feiten die hij kende. In de hoeken, kies een hoek en schiet hard (maar niet te hard) en zuiver.

Elk nadeel heeft zijn voordeel. het feit dat Huntelaar (zeer!) slechte strafschoppen heeft genomen in de Bundesliga, heeft hem nu behoed om verkeerde beslissingen te nemen. Huntelaar heeft geleerd van zijn fouten…eindelijk!

Wil je alles weten over het nemen van strafschoppen? Lees dan mijn boek: De Strafschop, te bestellen via Managementboek.nl.

Ook verkrijgbaar, Bondscoach, coaching handboek voor 16 miljoen Nederlanders.

De Strafschop, zoektocht naar de ultieme penalty

Het WK is inmiddels al weer bijna op een derde van het totale aantal wedstrijden en er is groot nieuws te melden over de wijze waarop de strafschoppen worden genomen. Deze worden a) goed genomen b) er wordt redelijk gekeept c) er is zichtbaar op getraind d) er is een vaste nieuwe lichaamsschijnbeweging bijgekomen e) de Belgische keeper Courtois had de beste kans een penalty te stoppen, maar blijkt de essentie van de strafschop niet te kennen.

De Oranje schaatstrein denderde de afgelopen twee weken maar door en het leverde de ene medaille na de andere op. Het heeft geleid tot een discussie over de toekomst van het schaatsen, die somber wordt ingezien omdat de Nederlanders bijna al het eremetaal voor zich opeisen. Slecht voor de sport, zegt de een. Geweldige prestatie, zegt de ander. De KNSB heeft bij de international bond aangekaart om de 10 kilometer te schrappen van het programma. Zijn we hier weer roomser dan de paus?

De Olympische winterspelen, het mag dan € 40 miljard gekost hebben om te organiseren, het blijft een knus evenement. Nederland doet alleen bij het langebaanschaatsen serieus mee om de prijzen en dat doen we voortreffelijk. We winnen bijna alles en dan komt uit eigen hoek plots de roep om het hele schaatsen maar ‘op de lange baan’ te schuiven. Ik denk niet dat er in andere landen met vergelijkbare sporten en successen eenzelfde veranderingsbereidheid is.

De Duitsers zijn bijvoorbeeld het dominerende land in het rodelen. Voor Nederlanders niets anders dan sleetje rijden en vooral de tweemansversie leidt tot hilariteit. In Duitsland (Beieren, meer in het bijzonder) is het echter een uiterst serieuze bezigheid en men is er trots op goed te zijn in deze marginale sport, waar een enkele uitzondering daargelaten, de Duitsers altijd goud winnen. Niets aan doen. Laten zo. Prachtig. En hoe krijg je heel Vlaanderen gek? Door het veldrijden als sport te verbieden. Bij het vorige WK veldrijden werden de plaatsen 1 tot en met 7 ingenomen door Vlamingen. Over een clean sweep gesproken!

Het schaatsen zit de Nederlanders nu eenmaal in het bloed. Het is daarom niet opmerkelijk dat we nu zoveel medailles winnen, eerder dat we vroeger zo matig presteerden. We zijn nu eindelijk een sportnatie met sporters die chagrijnig zijn als ze geen goud winnen. Dat is toch wat we altijd hebben gewild? Laat het schaatsen zo min mogelijk veranderen. Het is de sport van familie op de tribune, kinderen op het podium, de buurvrouw die ook schaatst (Wüst-Kleibeuker), voornamen die je in Amsterdam nooit tegenkomt, hoempamuziek, sporters afkomstig uit minuscule dorpjes en bijna boeddhistisch meditatieve rondjes 30,5. In tijden van recessie is het schaatsen de balsem van de Nederlandse ziel. Het geeft twee weken het gevoel dat we meetellen. Op kosten van de Russen ook nog eens.

We moeten ons daarom ook niet zo druk maken over de relevantie van het langebaanschaatsen. Het Olympisch winterprogramma is juist naarstig op zoek naar nieuwe sporten die toegevoegd kunnen worden. Moguls, skeleton, curling en rodelen zijn misschien foto- en tv-genieker, maar worden wereldwijd echt niet serieuzer genomen dan het langebaanschaatsen. Bij deze sporten zitten de Canadese, Duitse, Letse of Finse ouders, vrienden en vriendinnen op de tribune, vrolijk zwaaiend met een vlaggetje. Het aaibaarheidsgehalte van de winterspelen is juist door deze kleine sporten zo hoog. En laten we wel zijn, over vier jaar wordt de hele discussie over de toekomst van het schaatsen gesloten, want dan wint een Amerikaan (Lehman) of Belg (Swings) de 10 kilometer.

Bondscoach Bert van Marwijk heeft de selectie voor het EK bekend gemaakt. Naast vaste waarden zijn ook enkele verrassingen te ontdekken. Een analyse van de sterke en zwakke punten van de selectie en nog enkele tips mochten er spelers geblesseerd afvallen.