Tag: Strafschop

De Strafschop, zoektocht naar de ultieme penalty

Een bal op de lat in de laatste minuut van de verlenging. Een bal op de paal bij de laatste strafschop van de Chilenen. God was vandaag duidelijk op de hand van de Brazilianen en we gunnen het ze van harte, want je moet er toch niet aan denken dat ze in eigen land zouden zijn uitgeschakeld. Maar wat een matige strafschoppenserie van beide partijen. Een korte analyse.

Punt 1: de Chilenen namen allemaal een iets kortere aanloop dan de Brazilianen. Een meter langer was beter geweest.
Punt 2: er waren twee spelers die haast wilden maken, Marcello (scoort maar keeper zit er aan) en Jara (schiet op de paal)…het kenmerk van haastige strafschopnemers is dat ze snel van hun taak af willen zijn….vaak een garantie om een strafschop te missen! NB Oranje neemt strafschoppen binnen halve seconde, Duitsers na ongeveer 1 seconde, het is uit onderzoek gebleken dat de langere versie veel effectiever is.
3) Beste strafschop: de derde van de Chilenen, Aranguiz, wat een schoonheid. kiezelhard in het dak van het doel, onhoudbaar! Een droom van een penalty.
4) De strafschoppen door het midden waren allen slecht genomen (Hulk, Diaz) maar soms desondanks effectief.
5) de Braziliaanse keeper wist goed wat hij deed, zelfs bij lichaamsschijnbewegingen.
6) Strafschop Neymar was niet heel sterk, twijfelende aanloop en slap schot dat houdbaar is als de keeper een schijnbeweging zou hebben gemaakt en de andere kant was opgedoken….wat wel knap was dat hij pas op het allerlaatste moment de richting van zijn schot bepaalde.
7) stress en druk, daar gaat het altijd over, maar welk team zou nu de meeste druk hebben gevoeld? Inderdaad, de Brazilianen, druk en stress kan (dus ook) heel goed werken!

Samenvattend: een WK in eigen land en dan al uitgeschakeld worden in de achtste finales, dat zou toch vreselijk zijn geweest voor  Brazilië en de Brazilianen…maar verdiend was deze overwinning niet echt. Julio Cesar maakt zijn fouten van vier jaar geleden goed en zal als Brazilië wereldkampioen wordt een standbeeld krijgen.

De Strafschop, zoektocht naar de ultieme penalty

Wil je alles weten over het nemen van strafschoppen? Lees dan mijn boek: De Strafschop, te bestellen via Managementboek.nl.

Ook verkrijgbaar, Bondscoach, coaching handboek voor 16 miljoen Nederlanders.

Het WK is inmiddels al weer bijna op een derde van het totale aantal wedstrijden en er is groot nieuws te melden over de wijze waarop de strafschoppen worden genomen. Deze worden a) goed genomen b) er wordt redelijk gekeept c) er is zichtbaar op getraind d) er is een vaste nieuwe lichaamsschijnbeweging bijgekomen e) de Belgische keeper Courtois had de beste kans een penalty te stoppen, maar blijkt de essentie van de strafschop niet te kennen.

Al in de openingswedstrijd van het WK wordt voor de eerste controversiele strafschop gefloten. Hoewel, controversieel, iedereen behalve de scheidsrechter ziet dat hier sprake is van een schwalbe, makkelijk gefloten door leidsman uit Japan. Naar mijn mening ligt de fout echter minder bij de scheidsrechter dan bij de FIFA die videoregistraties en controles verbiedt en bij de spelers die dit soort schandalige on-sportieve acties begaan. Kijk eens naar het hockey zou ik zeggen!!!
Shame on you Brazil!

Uitvoering Neymar, matig. Aanloop e.d. was prima op orde, maar de keeper van de Kroaten liet zich niet gek maken en was er erg dicht bij. Wederom een teken dat keepers tegenwoordig beter getraind zijn op de penalty dan de spelers. Neymar een zesje (een gescoorde penalty is niet altijd goed!), Pletikosa van Kroatie een negen (je hoeft een penalty niet te stoppen om toch goed te keepen!).

Gevolg: door de strafschop ontstaat er meer ruimte voor Brazilie om te voetballen en wordt het voor Kroatie moeilijker om de wedstrijd in eigen voordeel te beslissen, iets waar men wel erg dicht bij was..Het affluiten van de actie tegen de Braziliaanse keeper Cesar is daarvan nog een voorbeeld. Een nederlaag in de eerste wedstrijd is niet zo handig. Er is veel werk aan de winkel voor Michael van Praag c.s..

Prima strafschoppen aan de ene kant (Sevilla), vreselijk slechte aan de andere kant (Benfica). Zo zou je de strafschoppenserie tijdens de Europa League finale kunnen duiden. Aan Portugese kant werd ongeveer alles fout gedaan wat je fout kan doen, terwijl ik aan Spaanse kant weinig fouten heb kunnen ontdekken. Wat deden de Portugezen fout?

Fout 1: Een gestreste trainer. De Portugese trainer was duidelijk de meest gestreste man op het veld. Oei, strafschoppen, wat moeten we nu doen? Even langs de spelers lopen om te vragen wie goed in de wedstrijd zit….Fout! Dde trainer dient rust uit te stralen en alle verantwoordelijkheid voor de strafschoppenserie op zich te nemen. Zo ontlast hij zijn spelers.
Fout 2: de aanloop. Wat een dramatische aanloop namen Cardozo en Rodrigo, daarin kan je al zien dat het misgaat….de bal krijgt namelijk te weinig snelheid mee van de aanloop en de keepers zien de twijfel bij de spelers. Dat maakt keepers sterker, blijkt ook uit onderzoek, waardoor ze er meer pakken. Zeker bij Cardozo was dit duidelijk zichtbaar.

Fout 3: inschieten op 30 tot 80 centimeter hoogte. Dit is de beste hoogte voor een keeper om een bal te stoppen. Zelfs over de grond heeft betere kansen dan een penalty op deze hoogte.

Fout 4: lichaamstaal. bij de Portugezen was veel beter te duiden waar de bal naar toe zou gaan dan bij de Spanjaarden. Bij Sevilla zat er achter elke bal enorm geloof…Het kan niet anders dan dat hier op is getraind. Zwakkere teams zijn vaak beter op strafschoppen dan technisch superieure teams. Ajax is uiterst slecht in strafschoppenseries. daar denkt men, dat doen we wel even. Feyenoord is daarentegen sterker in strafschoppenseries.

Fout 5: de bekendste speler of de topscorer is de beste strafschopnemer. Fout! Uit Noors onderzoek blijkt dat spelers die veel hebben gewonnen (met name individuele prijzen als topscorer of beste voetballer) slechter strafschoppen nemen dan mindere goden. De grote helden hebben meer te verliezen.

Fout 6: de scheidsrechters letten duidelijk niet op, want de keeper van Sevilla komt veel te ver van zijn lijn…dat mag niet. Je mag wel op de lijn bewegen, niet er vanaf…daar staan dan drie scheidsrechters bij….tja…

Al met al bepaalden strafschoppen wederom de winnaar. je kan er niet meer omheen. Ze zijn van doorslaggevend belang wil je een titel winnen. Benfica houdt de vloek van oud-trainer Bela Guttmann zelf in stand. Deze trainer kreeg geen contractverlenging bij de club en sprak toen uit dat Benfica in geen honderd jaar meer een internationale titel zou winnen…Als je zo strafschoppen neemt, lukt dat zelfs in duidend jaar niet.

Dick Advocaat gelooft niet in het trainen op strafschoppen. De resultaten hiervan waren vanavond wederom zichtbaar.  A. Johannsson mist een strafschop en de kans op een 1-0 voorsprong tegen Ajax. AZ, dat naar mijn mening de betere ploeg was in de halve finale, had op voorsprong kunnen komen maar verzuimde dit op uiterst knullige wijze.

Op de strafschop is van alles aan te merken. En niets dat te maken heeft met stress. De bal was niet hoog genoeg, niet hard genoeg, niet geplaatst genoeg en de aanloop verraadde de al een uur voor het schot de richting van de bal. Kortom, een dramatische pingel waaruit weer eens bleek hoe amateuristisch in Nederland met de strafschop wordt omgegaan. Bijna 15 jaar na het verschijnen van mijn boek De Strafschop zijn in Nederland spelende profs nog steeds niet in staat een behoorlijk penalty te nemen. Goed nieuws is er ook, over 2 maanden verschijnt mijn nieuwe boek bij Voetbal International, waar ik nog enkele stappen verder ga dan in het eerder genoemde boek. Voor nu, de strafschop van Johannsson geef ik een 2 uit 10.

Vanavond een rolletje onder mijn geuzennaam ‘Professor Penalty’ in de nieuwe TV-show KRO’s Eureka, Nederland 3, 21.00.

Zou zoiets ingewikkelds als wiskunde je leven leuker en eenvoudiger kunnen maken? Zou er bijvoorbeeld een formule zijn waarmee je de ware kunt vinden? Of 100 kunt worden? In het nieuwe KRO programma Eureka neemt wiskundewonder Ionica Smeets presentatrice Sofie van den Enk mee op ontdekkingsreis en samen gaan ze op zoek naar wiskundige antwoorden op lastige vragen. Hoe winnen we het WK? Hoe vind je de ideale partner? Hoe word je 100? en tot slot; hoe win je een miljoen? Na talloze omzwervingen komen ze telkens op die ene formule – de formule van Eureka.

Eureka, 4 afleveringen, vanaf 10 oktober om 21.00 uur bij de KRO op Nederland 3.

Hoe winnen we het WK? op 10 oktober

Zou er een wiskundige formule zijn waarmee we volgend jaar in Brazilië het WK-voetbal kunnen winnen? Een simpele rekensom die ons de wereldbeker bezorgt?
Ionica neemt Sofie mee naar een schiettent op de Kermis, het Olympisch Stadion en een reusachtige containerterminal en laat haar zien hoe je de 11 beste spelers op kunt stellen, hoe een wiskundige een penalty neemt en welk shirt je aan moet trekken als je de finale haalt. En dat alles om te komen tot de formule van Eureka.

In 2000 interviewde ik Gerrie Mühren voor mijn boek De strafschop. Ik toog naar Volendam, met name om meer informatie te krijgen over de zogenaamde strafschop achter het standbeen. Een unieke techniek die Gerrie Mühren voor het eerst op de internationale velden liet zien. Hij is dus niet alleen bekend om zijn balletje hoog houden in het Bernabeu stadion van Real Madrid. Ik sprak hem thuis in Volendam en tijdens ons gesprek ging de telefoon: Arnold Mühren…..van de popgroep The Cats (dus niet zijn broer Arnold!), of het echt zo was dat het cassettebandje uit de spelersbus was gejat vlak voor de finale van het WK 1978! Ter ere van deze gentleman onder de voetballers de weergave van het interview waar ik nog steeds met plezier aan terugdenk. Een herinnering aan een voetballer die niet alleen erg begaafd was maar ook bescheiden en vriendelijk. Een voorbeeld voor alle hedendaagse voetballers.

‘In de beginperiode van het succes van Ajax was ik de vaste strafschopnemer. Ik heb er in die tijd 23 genomen. De eerste 22 waren raak, Geen probleem. Maar de 23e ging mis. Die werd gestopt door Gerrit Vooys van Az’67. In die wedstrijd kregen wij er nog een te nemen. Ik zei toen tegen Johan Neeskens “Neem jij hem maar”. Met het bekende resultaat. Neeskens schoot de bal met stip en al het doel in. Zelfs al had Vooys hem willen stoppen, dan was hij er nog in gegaan, met keeper en al wel te verstaan. Vanaf dat moment was Johan de vaste strafschoppennemer. Pas toen ik bij Betis ging spelen ging ik weer strafschoppen nemen. Ik had een vaste hoek. Op het laatst wisten de meeste keepers dat wel, maar ik schoot de bal hard en geplaatst genoeg waardoor ze er toch nooit bij konden komen. Ik schoot rechts van mij uitgezien, links van de keeper. In de aanloop maakte ik een kapbeweging, gericht op de rechterhoek vanuit de keeper gezien en pas op het laatste moment koos ik dan ‘zwaar’ voor de andere hoek. Ik schoot nooit hoog, dat vond ik te risicovol, maar laag in de hoek. Een belangrijke eigenschap waardoor ik ze goed nam was waarschijnlijk dat ik nooit nadacht over de gevolgen als ik de strafschop zou missen. Dat interesseerde me echt niets. Ik sloot die gedachte volledig uit. Bijgedachten kwamen nooit bij mij op.

Een goede strafschop hangt natuurlijk ook voor een belangrijk deel samen met een goede techniek. Dat begint al in de aanloop. Je ziet vaak dat spelers vanaf het begin enorm aanzetten. Als ze bij de bal zijn is de kracht er al uit. Ik prefereer het als de aanloop pas in de laatste 2 meter wordt aangezet. Daarin zit dan de uithaal-techniek. De kracht zit dan in de bal. Ook de plaats van het standbeen is belangrijk. Als je het standbeen niet goed naast de bal zet, maar er teveel voor of achter, dan is het risico dat je overschiet of geen kracht kan zetten zeer groot. Dat kan je aanleren en moet je de jeugd ook laten zien.

Strafschoppen nemen is een specialiteit. Spelers als Cruijff of Puskas moet je geen strafschop laten nemen. Puskas was wel mijn grote voorbeeld. Ik weet nog goed dat ik in 1956 op de voorpagina van De Tijd een foto zag van Puskas met daaronder: “Puskas overleden” . Dat was natuurlijk niet zo, hij was gevlucht uit Hongarije en dook later weer op in Spanje, waar hij nog jaren bij Real Madrid heeft gespeeld. Toen ik in Spanje ging spelen heb ik hem ontmoet, dat is een hoogtepunt in mijn carrière.

Hoewel ik behoorlijk veel strafschoppen heb genomen is er toch één die er uitspringt. Dat is de strafschop die ik achter het standbeen nam.  Ik had dat wel eens tijdens een training van het Nederlands elftal gedaan, tegen Jan van Beveren. Die wist niet wat hem overkwam. “Dat mag helemaal niet”, brieste hij. Hij kwam echt behoorlijk nijdig uit zijn doel. Ergens had hij wel gelijk, want je staat één moment stil. Ik heb die strafschop later in een echte wedstrijd uitgevoerd in Spanje.Op 6 januari, met Driekoningen, wordt daar van tijd tot tijd een benefietwedstrijd voor kinderen gehouden. Dat jaar was het een herhaling van de bekerfinale van Betis tegen Athletic de Bilbao. Strafschoppen moesten de beslissing brengen. Ik was al jaren niet meer in Spanje geweest maar ik was er nu op vakantie. Ik was in het stadion en zei dat ik wel mee wilde doen. Ik schoot de bal uit de strafschop in de kruising, achter het standbeen langs. Dat haalde in Spanje het nieuws. Zoiets hadden ze nog nooit gezien. Mijn trainer overigens ook niet. Die stond met zijn mond wijd open langs de kant van het veld. Die mond was echt van verbazing opengevallen en wilde ook echt niet meer dicht!

Ik had een dergelijke strafschop al eens eerder genomen in een wedstrijd van Volendam tegen NEC, destijds met Nico de Bree in het doel. Het was al 2-0 en vlak voor tijd, dus dan kan het niet veel kwaad om zo een strafschop te nemen. Ik zou het niet zo snel doen als het een beslissende strafschop was.

Ik mis in het Nederlands voetbal vooral de vriendschap onder de spelers. Ik weet zeker dat het helpt, kijk maar naar de Brazilianen. Die stonden tijdens de strafschoppenserie (N.B. die van 1998 in de halve finale tegen Oranje, GV) hand in hand rond de middencirkel. Je wist dat je als speler die bal erin moest schieten, want je teamgenoten stonden te wachten op de middencirkel. Zoiets doen Nederlanders niet, die zijn daarvoor te nuchter. Toch denk ik dat een vriendenploeg vaak meer kan bereiken dan elf eenlingen. Kijk maar naar Feyenoord, zodra het een vriendenploeg is gaan ze winnen en zodra er conflicten komen, gaan ze verliezen. In Spanje was het heel gewoon om met elkaar ’s avonds iets te gaan eten of drinken, daar deed je gewoon aan mee. Dat was gezellig en schiep een band. Daardoor hadden wij in het veld toch ook vaak meer voor elkaar over.

Het probleem van de shoot-outs zit bij Nederlanders een beetje in het bloed. Wij willen mooi winnen. Wij willen avontuurlijk voetballen en alles voetballend oplossen. Een bal de tribune in schieten dat kan in Nederland dus écht niet. We hebben ook altijd de idee dat als we een kans missen we wel weer een paar nieuwe kansen creëren. Dat idee hebben Duitsers niet. Een kans moet een doelpunt zijn. Overal, waar ik ook ter wereld kom, praat men over de ‘Oranje machine’. Mooi voetbal, geolied, leuk om naar te kijken. Maar om een hoofdprijs te kunnen pakken, moet je ook lelijk kunnen winnen en moet iedere kans een doelpunt zijn. Hetzelfde geldt voor strafschoppen. Als je ze mist, lig je eruit. Zo simpel is het.’

Uit: De Strafschop (editie 2003), blz.35-38.

OK. Ze winnen. Borussia Dortmund verslaat Ajax thuis met 1-0. Maar mist ook nog een strafschop, die door vaste verdediger van Die Mannschaft Mats Hummels op werkelijk dramatische wijze wordt ingeschoten. Zo’n slechte hebben we in de afgelopen jaren niet gezien. De hele lichaamstaal wijst naar de rechterhoek, links van keeper Vermeer. Er is sprake van een te korte aanloop en Een slap, slecht gericht schot. Een wanprestatie. Dat Vermeer deze bal stopt is niet meer dan terecht. Eindelijk een keeper van Ajax die niet al voortijdig ligt te spartelen in een hoek voor de bal is ingeschoten. Maar wat een belabberde penalty van Hummels. En dat voor een Duitser! Wat te denken van trainer Klopp, zou die er op laten trainen? Natuurlijk niet, anders neem je een penalty niet zo. Een schande voor het professionele voetbal.

De wedstrijd zelf dan. Ach, een gelijkspel had er ook ingezeten. Het was weinig verheffend allemaal. Beste man van het veld? Opmerkelijk genoeg Ryan Babel.

N.B. achteraf lees ik dat keeper Vermeer toch heeft gegokt bij de penalty van Hummels. Kortom, meer geluk dan wijsheid weer dus. Ajax kan onvoorstelbaar veel leren van het trainen op strafschoppen. Het levert ook enorm veel op, zowel qua resultaten als qua geld. Men doet het niet. later meer over dit fenomeen van weerstand tegen verandering onkunde en arrogantie.

Onvoorstelbaar hoe zwak de 35 jarige en uiterst ervaren (114 interlands) speler Karagounis van Griekenland de strafschop inschoot tegen de Polen. Aan de lichaamstaal was al een uur van te voren gezien dat de bal de rechterhoek (links van de keeper) ingeschoten zou worden. De met de binnenkant van de schoen ingeschoten bal was daarnaast ook nog eens heel slap geschoten, veel te zacht. Met alle respect, maar als u en ik gevraagd wordt een penalty te nemen zal deze niet slechter zijn dan dit misbaksel. Opmerkelijk genoeg mistten de Grieken in de voorbereiding (geen druk?, toch missen?) ook al twee strafschoppen, door andere spelers. Je zou dan denken: leer van je fouten. Maar nee hoor. Lekker doorgaan op de ingeslagen weg, namelijk die van: ‘ op strafschoppen valt niet te trainen’.  Zou dat in Griekenland net zoiets zijn als belasting betalen: dat doe je daar tenslotte ook niet.

Tyton stopte de bal goed. Nu heeft hij dat eerder bewezen bij PSV. Ik vraag mij echter wel af of hij een ‘ gokker’ is, dus een keeper die links of rechts duikt en dan wel ziet wat er gebeurd, of een doelman die weet wat hij doet en kiest op basis van voorinformatie en lichaamstaal. Hopelijk krigen we daar uitsluitsel over in de komende weken.

Karagounis: strafschop een 2

Tyton: prima gestopt: 10.

De uitschakeling van Barcelona voor de Champions League finale is een feit. Ondanks een 2-0 voorsprong en ondanks een penalty bij 2-1. Lionel Messi mist op onkarakteristieke wijze. Een hoog schot tegen de lat. Een vreemde bal, als u het mij vraagt. het lijkt er een beetje op alsof messi het even niet meer wist, wellicht bevangen door angst. Of zou het toch het duiveltje zijn dat hem weerhoudt te scoren tegen Chelsea. Wie zal het zeggen? Feit is dat de bal nauwelijks geplaats leek, een beetje een hoge bal, te dicht bij het midden. Juist een hoge bal kan beter in de linker- of rechterbovenhoek geschoten worden, maar het lijkt er een beetje op alsof Messi zich nog tijdens de aanloop bedenkt. Daardoor mist de bal de juiste richting en raakt deze de lat. De aanloop was nog goed, de kracht van het schot ook, evenals de lichaamsschijnbeweging, maar de precisie ontbrak. Dat is vreemd bij een zo technische speler als Messi.

Als enige oorzaak kan ik zenuwen en te hoge druk noemen. Dat is wel iets waar Messi aan moet werken, want dit zijn wel de wedstrijden waar het om gaat, niet die tegen Levante of Osasuna waar je hattricks scoort. En het is niet de eerste keer dat Messi het niet waar weet te maken, ik denk aan het WK 2010, waar hij ook geen indruk wist te maken.

Messi is een genot om te zien, in wedstrijden waarin het loopt. Tegenstanders hebben nu het middel gevonden tegen het swingende tikkie-takkie van Barcelona. Ook Messi heeft hier nog geen antwoord op gevonden. Anti-voetbal is het zeker, maar het is wel een winnende taktiek.
Ook, of moet ik zeggen juist, wereldsterren missen soms vaker dan verwacht strafschoppen. Ik noem Franz Beckenbauer, die er 3 van de 6 in zijn carriere heeft gemist. Ook Cruijff was geen groot penaltynemer. De legendarische strafschop tegen Helmond Sport is overigens de enige strafschop die Cruyff in een officiele wedstrijd voor Ajax heeft genomen. Er waren altijd betere strafschopnemers in zijn teams, zoals Neeskens of Muhren. Kortom, wellicht moet Messi de strafschoppen helemaal niet nemen!

Wereldsterren vinden ook een antwoord op lastige wedstrijden met een groot belang. Het zoeken en vinden van dit antwoord is nu aan Messi zelf. Als hij het vindt, is hij pas echt de beste voetballer die de wereld ooit heeft gezien.