Tag: Voetbal

En Johan zag dat het goed was

Onlangs verscheen ‘En Johan zag dat het goed was’, een voetbalboek voor Ajaxfans in het bijzonder en voetballiefhebbers in het algemeen. Geschreven door Ajacieden in hart en nieren Robbert Tilli, bekend van zijn biografie van de manager van Herman Brood ‘Koos’ en Rodney Rijsdijk, die eerder al coauteur was van ‘Wenen van geluk’, het boek over de laatste Champions League overwinning van Ajax…in Wenen.

Naast korte verhalen over echt bijna alle betrokkenen bij zowel de successen als de pijnlijke nederlagen van Ajax in de periode 2016-2019 bevat het boek ook 32 portretten van de hand van Tilli. Hoewel het boek over Ajax gaat hoeft dit geen belemmering te zijn als je toevallig een andere club supportert. Dit seizoen zal toch echt iedere voetballiefhebber genoten hebben van het spel en de onbevangenheid van dit Ajax, dat na dit seizoen als gebruikelijk uiteenvalt. Laten we koesteren wat het Nederlandse voetbal groot maakt.

De verhalen zijn kort en krachtig en hebben vaak een humoristische ondertoon. Dat maakt van ‘En Johan zag dat het goed was’ een écht leuk voetbal boek dat makkelijk wegleest. Een aanrader voor Vaderdag bijvoorbeeld, eindelijk eens een voetbalboek dat niet als hoofdonderwerp drugs, seks, paaldansen of ander plat vermaak heeft, maar ingaat op het spel en de afzonderlijke spelers zelf. Wat mij betreft een uitstekende kanshebber voor sportboek van het jaar. Zo’n boek gun je namelijk iedere club.

Boek: En Johan zag dat het goed was

Auteurs: Rodney Rijsdijk en Robbert Tilli

ISBN 978-94-93095-17-5

Prijs: € 20,–

Verkrijgbaar in de betere boekhandels en natuurlijk bij online winkels als Bol.com.

Het Duitse voetbal en de laatste minuut

‘Typisch Duits. Een slechte wedstrijd, maar een doelpunt op het juiste moment’
Daily Telegraph

Nu Duitsland een vroege uitschakeling heeft afgewend door in de laatste minuut te scoren tegen Zweden, is het tijd mijn boek met de wel erg ter zake doende titel uit de digitale mottenballen te halen en in delen op deze site te publiceren. Bewerkt en aangepast, dat wel, maar zeker niet verouderd. Enjoy.

De 7 mythen van het Duitse voetbal

Er is geen land ter wereld waar het Duitse voetbal de gemoederen zó beheerst als Nederland.  Waarom hebben ze altijd zo’n geluk? Waarom winnen ze ‘altijd’ in de laatste minuut? Waarom krijgen ze zo vaak onterechte strafschoppen en krijgt de tegenstander ze juist niet terwijl ze wel terecht zouden zijn? Wat zijn de geheimen van het Duitse voetbal? Ik ben op zoek gegaan naar antwoorden op deze vragen.

Bondscoach! coaching handboek voor 16 miljoen Nederlanders

Dit artikel verscheen in 2014 voorafgaand aan het WK voetbal in Brazilië op ManagementSite.nl. Nu de chaos compleet is bij de KNVB lijkt mij een herplaatsing opportuun!

Ben jij nu zo slim of is hij nu zo dom? Tijd om in de spiegel te kijken. Weet je het echt beter dan de huidige bondscoach, Louis van Gaal, of is er nog werk aan de winkel? We weten het allemaal beter en het is niet verwonderlijk dat ons land tijdens grote voetbaltoernooien plots uit 16 miljoen bondscoaches blijkt te bestaan. We kijken dan naar de tactiek en het spel van het Nederlands elftal alsof het moderne kunst is en denken: dat kan mijn zesjarig nichtje beter. Maar is dat ook zo?

Gyuri Vergouw

Openheid, eerlijkheid en kwetsbaarheid

De Nederlandse sportwereld heeft het afgelopen jaar enkele flinke deuken opgelopen. Ik memoreer ter illustratie alleen maar het missen van het EK 2016 door de voetballers, de tegenvallende prestaties van onze zwemmers in Rio en de organisatorische chaos bij de KNVB.

Daarbij is het opmerkelijk dat (ex-)sporters, bestuurders en journalisten elkaar met grote regelmaat in de haren vliegen. Iedereen is overtuigd van zijn of haar gelijk. De onderbouwing daarvan is vaak beperkt en van een open gedachten-uitwisseling waar de Nederlandse sport beter van wordt is zelden sprake. Zonnekoningengedrag bij bestuurders en sporters, egotripperij, jaloezie, fraude en corruptie, we zien het dagelijks in het sportnieuws. En dat terwijl pure sport zo fantastisch mooi kan zijn.

Het vreemde is dat zowel pers als publiek vooral gecharmeerd lijken te zijn van verhalen van sporters die er een potje van hebben gemaakt of ons zelfs jarenlang hebben voorgelogen. Na een vaak teleurstellend verlopen of in de knop gebroken sportcarrière krijgen we als uitsmijter nog een met seks, drugs & rock-‘n-roll doorspekte biografie. En wie maakt deze onthullingen nu eigenlijk gelukkig? De lezer die zich achteraf bedot voelt, de sponsors die jarenlang zijn voorgelogen of de sporters die jarenlang met de naweeën worden geconfronteerd? Het verkoopt geweldig, maar het brengt onze sporters en sporten geen meter verder, integendeel.
“Sporters die gewoon hun stinkende best doen en afzien om de top te bereiken zijn blijkbaar veel minder interessant om aandacht aan te schenken”

Tegelijkertijd wordt het idee van een prestatiemanager bij de KNVB, een persoon die wetenschap en praktijk met elkaar in harmonie brengt om teams beter te maken, door diezelfde ‘oude garde’ bij voorbaat afgeschoten. Sporters die gewoon hun stinkende best doen en afzien om de top te bereiken zijn blijkbaar veel minder interessant om aandacht aan te schenken. We hoeven daarbij alleen maar te kijken naar de relatief beperkte aandacht en zendtijd voor onze paralympische sporters.

Nieuwe wegen en methoden
Ik wens daarom dat 2017 een jaar wordt waar sporters en sportbonden meer dan ooit open zullen staan voor nieuwe wegen en methoden om op korte termijn weer aan te kunnen knopen bij de successen die Nederlandse sporters in het verleden hebben gekend. Er is echter veel werk aan de Nederlandse sportwinkel zolang vernieuwing die niet past in het eigen denken bij voorbaat wordt verworpen. Openheid voor nieuwe gedachten is echter niet de sterkste karaktereigenschap van bijvoorbeeld spelers en trainers in de voetbalwereld, zo is mij in de afgelopen bijna twintig jaar dat ik nu over sport en wetenschap schrijf wel gebleken.
“De oude garde houdt het liever bij een motiverende klap op de schouder of bil”

Denk maar aan de trainbaarheid van penalty’s en de keeperwissel in de strafschopreeks (al in 2000 voorgesteld), doellijntechnologie, big data, virtual reality, et cetera. De oude garde houdt het liever bij een motiverende klap op de schouder of bil. Jezelf kwetsbaar opstellen en zeggen ‘ik weet het niet’, het lijkt niet te bestaan in de sportwereld. Het is mijn persoonlijke ervaring dat het overnemen van nieuwe, werkbare en bewezen methoden in het Nederlandse voetbal hierdoor minimaal tussen de 10 en 15 jaar duurt. Daar zal men in wat men inmiddels voetbalgidsland Duitsland noemt keihard om moeten lachen.

De lezers van Sport Knowhow XL wens ik vooral een gezond en waarlijk sportief 2017 toe. Ik wens een jaar te beleven waarin we kunnen genieten van eerlijke sport en sporters waar we in kunnen geloven. En een jaar mee te maken waarin iedereen die zich bij sport betrokken voelt, of dit nu (ex-)sporters, bestuurders of journalisten zijn, zich dienstbaar kan opstellen en zich kan wegcijferen ten bate van diezelfde sport.

Dit artikel verscheen eerder op www.sportknowhowxl.nl.

Wat zijn nu de echt nieuwe ontwikkelingen op voetbalgebied die op ongeveer de helft van het WK zijn te onderkennen. Ik zie er zeven.

1) verzorgd voetbal, ook van de kleinere landen. De kwaliteit van de spelers is over de hele linie toegenomen. Prachtige passing, mooie aannames, snel voetbal. Van Costa Rica tot Honduras en van Japan tot Zwitserland, de tijd dat er echt heel zwakke broeders bij zaten is voorbij. Er wordt gestreden en de meeste wedstrijden zijn leuk tot erg leuk om naar te kijken.

2) de terugkeer van het countervoetbal. Al het enthousiasme ten spijt, de meeste successen worden toch geboekt met veredeld countervoetbal. Oranje, Duitsland, Frankrijk, zodra deze teams op voorsprong komen, wordt er vooral uitgebroken via snelle counters. Niets mis mee, maar wel wat anders dan Nederlandse School of dominant voetbal. Spelen op balbezit (lees: Spanje) lijkt zijn beste tijd gehad te hebben.

3) strafschoppen. De trend is, laat keeper denken qua lichaamstaal dat je naar rechts schiet, maar schiet naar links. Dat werkte tot gisteren bij Benzema voor Frankrijk prima, maar nu moeten de spelers waarschijnlijk weer iets nieuws verzinnen.

4) fysieke gesteldheid is belangrijker dan ooit. De spelers van tegenwoordig zijn beter getraind en fysiek beter onder controle dan voorheen. Alleen goed voetballen is niet meer voldoende, alles spelers moeten topfit zijn.

5) mannen met baarden op twee verschillend gekleurde schoenen en onder de plakplaatjes, geen verder toelichting nodig.

6) slechte voorzetten. Waar zijn de tijden gebleven van Keizer en La Ling? Is er dan niemand meer die een goede voorzet kan geven vanaf links of rechts, het aantal overvliegende, slecht getimede voorzetten (afzwaaiers) is niet meer te tellen. Gisteren gelukkig een magistrale voorzet van Ronaldo (met rechts?) gezien, anders was het wel erg droef geweest.

7) Duitsers blijven de meesters van de standaardsituaties. Een goede hoekschop, een dreigende vrije trap, kijk naar de Duitsers en je weet dat dit een essentieel onderdeel van hun strijdplan is en blijft. Geen verrassing, maar wat een verschil met andere landen als je kijkt naar de dreiging van corners en vrije trappen.

Mijn nieuwe boek ‘Bondscoach!, coaching handboek voor 16 miljoen Nederlanders’ is recent verschenen bij Voetbal International en te bestellen c.q. beschikbaar bij managementboek, Bol.com, AKO, Bruna en overige boekhandels.

OK. We weten allemaal wel dat Brazilie de grote favoriet is. Dat Spanje, Duitsland en Argentinie daar vlak achter zitten. Uruguay, Frankrijk en in minder mate Italie komen daar vlak achter. Eindelijk denken we niet dat Oranje al wereldkampioen is voor er gespeeld wordt, maar vlak het team van Van Gaal toch zeker niet uit. En als outsider tipt iedereen Belgie ….en wellicht een van de drie Afrikaanse landen (Ghana, Nigeria en Ivoorkust)…kortom, daarmee ga ik je niets nieuws vertellen, niets wat je niet al in alle grote tv shows hebt gehoord….en natuurlijk sluit ik mij bij deze tips aan….maar wie tip ik als echt een grote outsider? En als winnaar?

1.Mijn tip voor de titel outsider van het toernooi is….Zwiterland. Ik heb ze zien spelen tegen Duitsland in een vriendschappelijke interland (5-3)….en zo vriendschappelijk is dat niet tussen beide landen. Het team staat zesde op de wereldranglijst. Mocht je dat niets zeggen, het is toch maar flink boven Oranje en Belgie. Het team heeft een enorm ervaren coach en enkele jonge talenten. De gemiddelde leeftijd van het elftal is vrij jong, maar er zitten al erg ervaren spelers bij die ook bij grote clubs spelen, zoals Lichtsteiner (Juventus), Inler (Napoli) en Shaqiri (Bayern). Een erg multi-culti team. Niet overtuigd? In 2010 was Zwitserland het enige land dat Spanje versloeg tijdens het WK. Basel speelde prima voetbal in de Europa League. De Zwitsers spelen ook nog eens in de zwakste poule van het toernooi en moeten moeiteloos de volgende ronde kunnen halen. De jeugdopleiding is geweldig in het land en ik denk dat het tijd is voor de Zwitsers te oogsten. Ik gok op kwartfinale en misschien zelfs meer….

2. Mijn tip voor de titel? Uruguay. Vroeger was bijna alleen de verdediging spijkerhard en sterk, nu is de aanval (Cavani) ijzersterk en is de rest zoals we het van de mannen uit het voormalige ‘ Zwitserland van Latijns-Amerika’  gewend zijn (wat heb ik toch plots met Zwitserland?). Overigens, het middenveld is zeer ervaren met gemiddeld zo’n  50+ interlands. Een land dat nooit opgeeft en het de Brazilianen net zoals in 1950 erg lastig gaat maken…en een schwalbe is nooit ver weg natuurlijk als het er echt om gaat.

Bondscoach! coaching handboek voor 16 miljoen Nederlanders

Mijn nieuwe boek ‘Bondscoach!, coaching handboek voor 16 miljoen Nederlanders’ is recent verschenen bij Voetbal International en te bestellen c.q. beschikbaar bij managementboek, Bol.com, AKO, Bruna en overige boekhandels.

Er is de laatste tijd veel kritiek op het niveau van de Nederlandse competitie. Geheel terecht wie soms de beelden ziet. Jonge spelers moeten de kar trekken en denken na een redelijk succesvol seizoen waarin ze met hun ploeg vijfde of achtste zijn geworden alleen nog aan een toptransfer naar Engeland. En dat terwijl de spelers op bijna alle vlakken grote tekortkomingen vertonen, met name op het gebied van de persoonlijkheid.

Trainers en clubs klagen over een gebrek aan leiderschap in de teams. Er is sprake van een uiterst lage mentale weerbaarheid. Spelers die op de bank belanden gaan gekke dingen tweeten, roddelen of de boel verzieken. De vaak uiterst jonge spelers vertonen een totaal gebrek aan realiteitszin, mentaliteit, doorzettingsvermogen en dankbaarheid aan de clubs die hen op het niveau hebben gekregen waar ze nu staan.

Zou er geweldig worden gepresteerd, dan zou niemand zich hier druk om maken. Maar neem de veel geroemde verdediging van Feyenoord. Zeer talentrijk, maar alleen rechtsback Daryl Janmaat lijkt over de benodigde kwaliteiten te beschikken die voor topvoetbal benodigd zijn. De anderen zij al bezig met transfers omdat men in de Nederlandse competitie is ‘uitgeleerd’. De cijfers laten iets anders zien, Feyenoord heeft in de afgelopen 11 wedstrijden 19 tegendoelpunten geïncasseerd en bijna even vaak gescoord. PSV heeft op onstuitbare wijze verjongd, een geweldig gedurfd project, maar na drie prima wedstrijden aan het begin van het seizoen lijkt de pijp nu al leeg te zijn. En ook Ajax heeft het lek nog lang niet boven, waarbij de doorstroming uit de jeugd niet op gang is gekomen.  Clubs als FC Twente en AZ doen het daarentegen behoorlijk goed, met bijvoorbeeld weinig tegentreffers voor FC Twente.  Maar wie ziet dat bijna alle spitsen in de Nederlandse competitie uit IJsland, Zweden, Denemarken of exotische andere gebieden komt, houdt zijn hart vast.

Het enige positieve nieuws vind ik dat inmiddels teams als Jong AJax, Jong PSV en Jong Twente meedoen in de Jupiler league. Feyenoord doet ‘het’ voorlopig nog met satellietclub Excelsior. Hier wordt men geconfronteerd met meer weerstand dan in de jeugddivisies. Goed initiatief, waarover de clubs overigens nog steeds moeten nadenken of er een vervolg komt.

Het meest schrijnend vind ik altijd dat er zo weinig aandacht is voor het mentale aspect van de spelers. Kan je spelers leren omgaan met druk? Hoe train je mentale weerbaarheid? Hoe creëer je commitment van de spelers naar de club toe? Omgangsvormen, mentaliteit, motivatie. Aspecten waar men wereldwijd mee aan de gang is, behalve in Nederland. Een psycholoog de club binnenhalen geldt in de voetbalwereld hier ten lande tenslotte al snel als een teken dat je gek bent. En dan verwacht men leiderschap van spelers die de twintig net zijn gepasseerd? Nee, de fout ligt niet bij de spelers, maar in de opleiding van de Nederlandse clubs. Leuk hoor, al die rondotjes en voetvolley en geinen tijdens de training, maar het wordt tijd eindelijk eens aandacht te schenken aan datgene wat echt wedstrijden voor je gaat winnen: mentaliteit, leiderschap en emotionele weerbaarheid.

De cultuurverschillen tussen het Duitse en Nederlandse voetbal kunnen tot twee krachtige en makkelijk te herinneren woordengroepen worden terug gebracht. Voor het Nederlandse voetbal ga ik uit van het bij Ajax leidende principe van T.I.P.S., dat staat voor Techniek, Intelligentie, Persoonlijkheid en Snelheid. Het zijn deze vier voetbalkwaliteiten die al van jongs af aan van doorslaggevend belang zijn bij de doorstroming vanuit de veelgeroemde jeugdopleiding van Ajax. Natuurlijk is Ajax niet Oranje, maar ook andere leidende clubs gebruiken vergelijkbare selectiemethoden, zoals AZ. En zodra spelers teveel afwijken van dit principe, krijgen ze het moeilijk, zoals Mark van Bommel aan den lijve heeft mogen ondervinden. Het geeft ook de zwakte van de methode aan, want voetballers met vechtlust en kracht komen door deze aanpak niet door de selectie. Ziet u tenslotte woorden als inzet, vechtlust, doorzettingsvermogen, loopvermogen of structuur in de Ajax-TIPS staan? Geen van deze begrippen vormt bij Ajax, hofleverancier van Oranje en dé maatstaf in trainend Nederland, onderdeel van de selectiemethode. Nederlandse talenten kunnen dus prachtig voetballen, maar kunnen ze vechten voor een overwinning? Het is een wat retorische vraag. De jonge spelers ontbreekt geregeld de emotionele en fysieke hardheid om in de top van het voetbal te kunnen overleven. De TIPS van Ajax hebben desondanks vele decennia voor grote successen gezorgd, omdat de selectie om tot het eerste elftal te kunnen reiken al hard genoeg was. De laatste jaren is de doorstroming van jonge Ajacieden moeilijk tot stand gekomen. Sleutelposities zijn in handen gekomen van buitenlandse speler die de doorstroming blokkeren. Daarnaast wordt de Ajax jeugd in de landelijke competities zelden tot nooit op de proef gesteld. Te vaak winnen de jeugdelftallen met groot gemak tegen landelijke tegenstanders. Kortom, de TIPS van Ajax hebben vele tientallen jaren sierlijke, vaardige en snelle spelers met vaak op jonge leeftijd een grote persoonlijkheid (of attitude?) opgeleverd, maar het levert geen vechters op, geen knokkers die voor de club op de barricaden springen als het echt nodig is.

Wat jeukten mijn handen bij het zien van het WK voetbal, ruim een week geleden afgesloten met een fantastische finale tussen Japan en de VS.  Maar ja, een posting plaatsen terwijl je ergens midden in het hooggebergte verblijft blijkt toch lastiger dan ik dacht. Desondanks enkele slotoverwegingen bij het WK, dat ik gelukkig nog wel uitvoerig heb kunnen bekijken. Wat wil je ook, als strafschoppen weer zo’n bepalende invloed hebben op het eindresultaat.

Als voetballand hebben Hongarije en Nederland vele gelijkenissen. Klein qua inwoneraantal, groot qua historie. Beide landen hebben een gouden generatie gekend, de Hongaren in de jaren vijftig onder leiding van de Galopperende Majoor Ferenc Puskas en andere toppers als Koscis en Hidegkuti, Oranje in de jaren zeventig met spelers als Cruyff en zijn adjudanten Neeskens en Van Hanegem.